“ben öyle bilirim ki yaşamak
berrak bir gökte, çocuklar
aşkına savaşmaktır.”
Filipinler yönetiminin başına geçen her sömürge valisinin ilk sözü: “Komünist isyancıları bitirmek!”
İşte o sözleri boşa çıkartan; halkın umudunu hâlâ diri tutan ve geçtiğimiz aylarda 56. yaşını kutlayan örgüt: Filipinler Komünist Partisi: “Communist Party of the Philippines”/PCC
Parti’nin kuruluş tarihi olan 26 Aralık (1968) oldukça anlamlı: “Maoist Noel”: Mao’nun doğum günü…FKP’nin kurucularından, hareketin en önemli teorisyenlerinden; Jose Mario Sison’un tabiriyle:”CPP,1968’in en hararetli günlerinde Marksizm-Leninizm ve Mao Zedong düşüncesinin kuramsal temelleri üzerinde” kuruldu.
Kuruluş günlerinde, Filipinler üzerine yapılan ideolojik-teorik sondajlar, doğal olarak silahlı mücadelenin, hareketin temel yönelimi olması gerektiğini ve nesnel koşulların bunu dayattığı tespitiyle sonuçlandı:
“Parti, 1968’de kurulduğunda silahlı mücadeleye başlamak için devrimci bir durum var mıydı? Parti bu soruya nasıl yaklaştı? Gelişmiş kapitalist ülkelerden farklı olarak, sömürü ve baskı döngüsünün içinden geçen Filipinler gibi yarı-sömürge ve yarı-feodal bir ülkede sürekli bir kriz yaşanmaktadır, zira komprador kapitalistlerin ve toprak sahiplerinin; yerel egemen sınıfların sömürüsü ve baskısı üzerine bir de emperyalizmin sömürüsü mevcuttur.Bu nedenle, nesnel koşullar her zaman devrim için elverişlidir.”
Ülkeye ve topluma dair tahliller, Parti’nin bir “savaş aygıtı” gibi kurgulanmasını ve silahlı bir kanadın kurulmasını beraberinde getirdi.
SİLAHTA ISRAR:YENİ HALK ORDUSU (Bagong Hukbang Bayan)
Komünist Parti’nin kuruluşundan üç ay sonra Mart-1969’da gerilla gücü “Yeni Halk Ordusu” (New People’s Army/NPA) 60 savaşçı, 9 otomatik tüfek ve 26 ikincil ateşli silahla kurulduğunu ilan etti.
Kurulduğu günden beri “de facto” olarak; 2002’den itibarense “resmen” ABD’nin terör örgütleri listesinde yer alan Yeni Halk Ordusu’nun ilk liderleri; 2. Dünya Savaşı esnasında Japon işgaline, sonrasında ise ABD güdümlü kukla hükümete karşı savaşan HUK’ların genç köylü militanlarından oluşmaktaydı.
Örgütün, 2016 yılına ait CIA raporlarına göre savaşçı sayısı 3200; kendi açıklamalarına göre(2018) 10 bindir…Halk Ordusu, Luzon adasını –kuruluş yeri- “direnişin kalesi” olarak nitelendirirken, 81 ilin 70’ini;100’den fazla ilçeyi “aktif gerilla cephesi” olarak tanımlamaktadır.
KOMÜNİST HAREKET VE İLKESEL BİRLİKTELİKLER
Filipinler Komünist Partisi ve Yeni Halk Ordusu 1973 yılında hayata geçirilen; 17 sol-ulusal kurumun oluşturduğu bir çatı örgütün de 45 yıldır bileşeni durumundadır: NDFP (Ulusal Demokratik Cephe)
NDFP’yi oluşturan 17 organizasyon: Filipinler Komünist Partisi, Yeni Halk Ordusu, Devrimci Sendikalar Birliği ,Ulusal Köylü Hareketi, Yeni Kadınların Kurtuluş Hareketi, Yurtsever Gençlik, Ulusal Kurtuluş için Hıristiyanlar, Cordillera Halk Demokratik Cephesi, Moro Devrimci Kurtuluş Örgütü, Yurtsever Tıp Örgütü, Halk için Bilim Adamları, Yurtsever Avukatlar Birliği, Yurtsever Öğretmenler Birliği, Halk Sanatçıları ve Yazarları, İşçi Birliklerinin Örgütleri, Yurtsever Hükümet Çalışanları, Lumadların Devrimci Örgütü ve COMPATRIOTS (Denizaşırı Filipinlerin Devrimci Örgütü)
HAREKETİN İKONİK LİDERİ-TEORİSYENİ: JOSE MARİO SİSON
Komünist Hareket’in -Aralık 2022’de sonsuzluğa uğurlanan- “80’lik çınarı” Sison’a özel bir parantez açmadan yarım asrı aşan mücadelenin kodlarına ilişkin her çözümleme ister istemez eksik kalacaktır.
İlk nesil gerilla hareketinin, dolayısıyla, ilk kuşak isyancıların da merkezi olan Luzon adasında 1939’da doğan Sison, henüz yirmisinde bir militan-devrimci olarak dikkatleri çekmişti bile: Entelektüel donanımı, güçlü hitabeti ve liderlik vasıflarıyla öne çıkan Sison,12 delegeyle bugün 10 binlerce üyeye sahip FKP’yi kurdu.
9 yıllık hapis;1,5 yıllık hücre cezası 1986 yılında biten “Serçelerin Lideri” 1988 yılında bir dizi seminer için çıktığı Avrupa gezisi esnasında bir anda “mülteci” konumuna düştü: Ülkenin yeni başkanı/ilk kadın başkanı Corazon Aquino; Sison’un pasaportunu iptal edip yurda giriş yasağı koydu. Uzun yıllar Hollanda’da “mülteci devrimci” olarak yaşayan Sison, ABD’nin “terörist izleme listesi”nin gediklisiydi.
Sison, kuruluşundan bu yana hareketin ideolojik-pratik seyrini şekillendiren en dominant karakter olma özelliğini hiç yitirmedi. Komünist hareketin/gerilla mücadelesinin 50 yıllık sinopsisinden önce; teorik alt yapıya, konulan hedeflere ve stratejiye bakmak, tarihsel sürekliliğin arka planını görme açısından önemli ipuçları verecektir.
HAREKETİN TEORİK/PRATİK PARAMETRELERİ: STRATEJİ-İLKELER-KİTLE-ÖRGÜT
Komünist Hareket, temel strateji olarak kentlerin kırsaldan kuşatılmasına dayalı Maoist askeri çizgiyi benimsedi. Parti, bu yönelimin sebebini: ”Ülkenin içinde bulunduğu koşulların 1949 Devrimi öncesi Çin koşullarıyla özdeş olması” argümanıyla temellendirdi: İlk dönem(1968-1980) Mao’ya, özel ilginin nedeni budur. Başlangıç tezlerinde Maoizm ve Çin vurgusu “tipik” olsa da pratikte ve sonraki teorik açılımlarında, CPP’nin ; Güneydoğu Asya’daki klasik Maoist yürüyüşten farklı bir patika izlediği görülecektir…80’lerde Kıta’daki birçok “Komünist Parti” havlu atmış, yenilgiyi kabul etmişken; Filipinler Komünist Partisi’nin o dönem hâlâ askeri ve politik etkiye sahip olması da özgünlüğünü ortaya koymaktadır:
“Stratejik çizgimiz, yarı-sömürge ve yarı feodal bir ülkede iki aşamalı bir devrimdir: Birincisi, demokratik devrim ve ülke çapındaki zafer; ikincisi Sosyalist devrim ve bunun kalıcı inşası….Mücadelenin ana biçimi silahlı mücadeledir; çünkü bu tarz herhangi bir devrimin, politik iktidarın ele geçirilmesinin ana koşulunu oluşturur.” (1)
Silahlı mücadelenin temel; öteki politik, ekonomik ve demokratik mücadele tarzlarının bu temel mücadele biçimine tabi tutulması…Bu noktada Hareket’in karakterini de billurlaştıran kır-kent senkronizasyonuna dikkat çekmek gerekiyor: NPA(kır)/CCP(Kent)
Kırsal Alan ve Yeni Halk Ordusu: YHO kırsalda üç ana hedefe yoğunlaşmış durumda:
A) Sömürgeci orduyu püskürtmek
B) Toprak reformu
C) Sosyalist hayat alanlarının yaratılması (sağlık, eğitim, tarım vb.)
“NPA, düşman ordusunu püskürtmek; karargahlarına saldırılar organize ederek birliklerini etkisiz hale getirmek ve silahlarını ele geçirmek için kırsal kesimde savaşır. Ormanların ve dağların varlığı, gerilla savaşı için idealdir ve NPA, fiziksel arazinin ustalığına sahip olduğu için avantajlıdır.”
“İkinci görev, Toprak Reformu…Köylülerin uzun süredir devam eden talebine cevap vermek: Kendilerinin olan toprakları onlara vermektir. Bu nedenle köylüler, halkın ordusuna katılmaları için en iyi oğullarını ve kızlarını vererek devrimi destekliyorlar.”
“Üçüncü görev, temel yapılar yani kalıcı kurumlar oluşturmak. Bu hedef; kırsal alanda köylüler, kadınlar, gençlik ve diğer sektörlerin kitle örgütlenmesini ve devrimci hükümetin embriyoları olan siyasal iktidar organlarını kurmayı içerir. NPA sadece savaşmakla kalmaz, zamanının yaklaşık % 80’ini köylü kitleler arasında yaptığı politik çalışmalara harcar. Kitlelerin yaşam standardını yükseltmek için toprak reformunu uygular, üretimi, pazarlamayı ve kredi kooperatiflerini ve diğer ekonomik projeleri kurarak insanları harekete geçirir. Ayrıca okuryazarlık, aritmetik, sağlık, temizlik ve devrimci kültürün tanıtımı programları da vardır. Devrim, sadece eskiyi yok etmekle ilgili değil, aynı zamanda yeni olanı inşa etmekle ilgilidir.”
Kentlerde Mücadele ve Komünist Parti: Hareket; yeni sömürgeciliği, devletin çürümüşlüğünü afişe etmek, alternatif alanlar yaratmak için kent örgütlenmelerini önemsedi. Halkın dörtte üçünün kırsalda yaşadığı bir ülkede, kentlerdeki mücadeleyi/legal alan çalışmasını “öncelik-sonralık” ilişkisi olarak değerlendirmeden realize etti.
“Diğer mücadele biçimi; işçilerin, kadınların, gençlerin, avukatların, öğretmenlerin, sağlık çalışanlarının, bilim adamlarının ve küçük burjuvazinin öteki kesimlerinin kitlesel hareketleriyle kentlerde yasal ve parlamenter olarak yürütülüyor. CPP yasadışı bir Parti olduğu için, görevi sistemi reformize etmek değil, Lenin’in söylediği gibi sistemin çürümüşlüğünü ortaya koymak, kitlelerin devrim ihtiyacını görmesini sağlamak, gerici parlamentoyu ifşa etmek…
İşçiler ve gençlik hareketleri, kentlerdeki yasal demokratik hareketi ilerletmede kilit bir rol oynamaktadır. Fabrikalarda ve sendikalarda aktif olarak çalışıyoruz. Parti önderliğindeki Ulusal İşçi Federasyonu, işçilerin hakları için savaşan en büyük ve en militan kurumlarımızdandır. Okullarda ve üniversitelerde aktif olarak çalışıyoruz;kampüs içindeki ve dışındaki mücadeleleri genel olarak öğrencilerin ve Filipin halkının demokratik hakları için yönetiyoruz.” (2)
DİRENİŞTE DEVAMLILIK VE MÜCADELENİN TARİHSEL EVRİMİ
CPP’nin 68’den 2018’e (sonrasında 2025’e) tarihsel uğraklarına/evrimine değinirken, kuşkusuz, öncelik bu hareketin sürekliliğindeki toplumsal etkenlere verilmeli…Beş başlıkta bu etkenleri toparlayabiliriz:
1-Kronik Feodal Yapı: Dağlık-dağınık coğrafi yapısı bariz olan ülkenin, üzerine on yıllardır çöken ABD/yeni sömürgeciliğin basıncı bir yana; hâlâ bu coğrafyada modern bir orta çağ yaşanmaktadır: Toprak ağalığı en primitif haliyle sürmekte; feodalizmin hakimiyeti devam etmektedir. Köylüler ürettiklerinin karşılığında toprak ağalarından neredeyse sadaka almaktadırlar.
Toprak tekelleri, ağalık, topraksızlık ve muhtaç bir köylülüğün varlığı silahlı mücadele koşullarının temellerini yaratmaktadır. Böyle bir sömürü ikliminde, halkın, çözümü devrimin getireceği toprak reformunda, yani kolektivizasyonda görmesi ve bunun için FKP’yi devrim yolunda desteklemesi kaçınılmazdır. Halk Ordusu’nun 50 yıldır bitmek bilmeyen direnişine güç veren en önemli unsur da budur.
2-İsyan Genetiği: Ülkenin keşfinden sonra,300 yıllık İspanyol zulmüne karşı onlarca ulusal ayaklanma; yüzyılın başında ABD işgaline isyan, 2.Dünya Savaşı sırasında Japon istilasına karşı başkaldırı…Elbette bu topraklarda köklü bir isyan geleneğini, bir devrimci nosyonu çoktan oluşturmuştu: Özellikle Stalingrad’dan sonra dünyanın en büyük şehir savaşının Filipinler’de-Manila’da Japonlara karşı verilip kazanılması sansasyonel bir zafer-direniş mirasıdır.
3- “Ahbap-Çavuş Kapitalizmi” (Crony Capitalism): Sömürgecilik deneyimi ve gelir adaletsizliğindeki uçurum ülkenin makus talihi olmuştur adeta. Güneydoğu Asya’da nüfusu en çok artan ülke olan Filipinler, bölgenin en yüksek işsizlik oranına sahiptir(2015 Dünya Bankası verileri).
Ülkede, 25 kişilik en zengin grubun geliri 76 milyon Filipinli’nin gelirine eşit durumda…Sosyal adaletsizlik ve işsizlik son yıllarda iyice artarken, bu yakıcı sorun gençler arasında iki yönelimi tetikliyor: Ya Gerilla’ya katılıp sömürgeciliğe karşı mücadele ya uyuşturucu ve yozlaşma…Kırsalda Gerilla’ya yoğun katılımın; kentlerde, artan uyuşturucu kullanımı/dejenerasyonun sebebi bu tablodan kaynaklanmaktadır.
4-Kurtarılmış Bölgeler (Red Free Zone): Filipinler’in birçok bölgesinde -YHO etkinse-” Kızıl Bölgeler” diye adlandırılan özgürleştirilmiş alanlar mevcut: Kızıl komünlerde; eğitim, okuryazarlık, sağlık ve evlilik meseleleri de Yeni Halk Ordusu’nun üzerine çalıştığı programlardır.
“Bu bölgeler proleter halk için adeta çölün ortasındaki bir vaha gibidir. Kızıl bölgelerde Komünistlerin kendi sürekli ordusu, yasaları, memurları ve toplumsal platformları vardır. Feodalizmin adaletsizliklerine maruz kalan insanların başvurabileceği herhangi bir idari yapının olmaması, FKP’yi düşük maliyetli hizmet ve toplumsal sistemleri oluşturmaya ve uygulamaya yöneltmiştir. Bu bölgelerdeki çoğu çiftçi, kendilerini Manila’daki Başkanlık Sarayı’ndan ziyade Halk Hükümeti’nin bir parçası olarak tanımlamaktadır. Çünkü bu bölgelerde yasaları halk yapar.”
5-“Adalar Denizi”-Ormanlar-Coğrafi Avantaj: Filipinler’in 100 milyonu aşan nüfusunun % 70’i kırsal bölgelerde yaşar ve bu yüzden feodal düzenin toprak sömürüsüne maruz kalan köylü kesimi; görece yozlaşmış şehir yaşamında, kapitalist düzenin çarklarıyla mücadele eden kitlelerden çok daha büyüktür. Bu durum kırsal örgütlenmede YHO için büyük bir gerilla potansiyeli demektir. Ayrıca kırsal yaşamın yaygınlığının coğrafi koşulların zorluğuyla birleşmesi sayesinde merkezi hükümetlerin kontrol sağlamakta zorlandığı ve bu yüzden gerillaların bu boşluğu doldurduğunu görmekteyiz. Bu durum komünal direnişin sürdürülebilirliği açısından önemlidir.
Hareket’in yarım asırlık yürüyüşünde iki önemli tarihsel kesite başka bir deyişle iki “diktatörel uzam”a girmek kısa ve öz bir mücadele bilançosunu da gözler önüne serebilir: MARCOS ve DUTERTE diktatörlükleri…
2O YILLIK ZULÜM:DİKTATÖR MARCOS VE KOMÜNİST HAREKET
Komünist Parti’nin ve gerilla örgütünün kuruluşunun ilk yıllarından, 70’ler boyunca programının merkezinde, yeni sömürgeciliğin yok edilmesi; kırsalda toprak reformu/feodal kast’ın bitirilmesi vardı. Eşitsizliğe/adaletsizliğe ve zulme son verme retoriği, kentlerde de başta aydınlar olmak üzere birçok toplumsal kesimi-sektörü cezbetmiştir:Kadın hakları, çevrenin korunması, ücretsiz eğitim-ücretsiz sağlık, yerli halkların yetkilendirilmesi, işçi hakları ve daha birçok başlık; Parti ve Halk Ordusu’nun kadrolarınca dillendirilmiş, önemli legal örgütlenmeler hayata geçirilmiştir.
70’lerde Hareket’in özel ilgi gösterdiği alanların başında “Akademya” gelir: Filipinler eğitim sistemindeki kıyıcı sömürgeci müfredatın ifşası ve revize edilmesi için akademisyenlerle sıkı bağlar kurulmuştur. Yine bu doğrultuda, Parti; tarih yazımını ve radikal bilgi birikimini teşvik etmiş, alanında yetkin entelektüelleri teori ve pratiği kaynaştırmaları için özendirmiştir.
Bütün bu yıllar boyunca ülkenin yönetimindeki isim: Ferdinand Edralin MARCOS…
2.Dünya Savaşı yıllarında Japonlara kara borsa mal satan bir düzenbaz olmasına rağmen, sahte belgeler, madalyalar ve kahramanlık masallarıyla kendine yapay bir auro/mitsel bir prototip yaratan Marcos, kısa sürede ABD’nin gözdesi olmuş ve 1965’te devlet başkanı seçilmiştir.
Özellikle 70’lerin ortası Marcos’un Gerilla’ya acımasız saldırıları ve halk kitlelerine uyguladığı ekonomik zulümle hafızalara kazındı. Güzellik kraliçesi olan eşinin popülaritesi siyasal ömrünü, hormonlu gücünü uzatsa da bu ikili 80’lerin başından itibaren ülkede savurganlığın ve yolsuzluğun sembolü oldular. Peş peşe patlak veren yolsuzluk skandalları ve 86’daki büyük seçime hile karıştırılması Marcos’un sonunu hazırladı:20 yıllık diktatör “yarı halk ayaklanması”/”yarı darbe” ile devrildi…Halkın isyanına ordunun bir kısmı da destek vermiştir….Bu ayaklanma sırasında Hareket’in gerekli inisiyatifi alamaması bir özeleştiri sürecini başlatmıştır.
80’LER,MARCOS DEVRİLİRKEN “KAÇAN FIRSAT” VE ÖZELEŞTİRİ
80’lerin ortasında diktatör Marcos halk ayaklanması ve ordudaki bazı fraksiyonların desteğiyle devrilirken Komünist Hareket; kuruluşunda benimsediği stratejik tezleri “tam uygulayamama” nın hayal kırıklığını yaşamıştır…Birleşik devrimci savaşın iki ayağı; kır ve kentin birlikte yetkin kılınması sağlanamayınca, yani kentlerdeki toplumsal kesimler yeterince mobilize edilemeyince önemli bir devrimci moment kaçırılmıştır…Bu “kaçırılmış fırsat” ;Hareket için önemli bir eşik kabul edilmiş ve “Büyük Düzeltme Hareketi” adı verilen kapsamlı bir “arınma” süreci başlatılmıştır.
CPP, ülkede,80’lerde politik hatalar yaptığını kabul eden ilk örgüttür. Kentlerdeki kitle tabanının statikliğine çareler aramış, Halk Ordusu’nun “bazı aşırılıkları” için toplumdan özür dilemiştir.
Hareket,90’larda “Arındırma Kampanyası”nı sürdürmüş, bununla paralel olarak da yereldeki kitlelerine zaman zaman ayaklanma provaları yaptırarak hükümete zor anlar yaşatmıştır: 90’lar “Atılım Dönemi” olarak kabul edilir.
2000’LER:DUTERTE DİKTATÖRLÜĞÜ VE KOMÜNİST HAREKET
Time dergisinin Mayıs-2018 kapağına “yaşayan en otoriter liderler” den biri olarak taşınan Duterte (D.-1945) ironik bir şeklide kendisini “Filipinler’in ilk solcu lideriyim” diye tanımlar. Bunu sürekli vurgulamasının nedeni, lise yıllarında bir dönem Komünist Parti’de yer almasıdır: Disiplinsiz tavırlarıyla örgütte fazla barınamamıştır. Üniversite yıllarında da arkadaşını silahla vurmak, cinsel taciz ve daha birçok “kirli olay”ın içinde yer almıştır.
1986‘da ülkenin 3.kalabalık şehri Davao’nun belediye başkanlığına seçilen Duterte,22 yıllık belediye başkanlığı süresince; kurduğu “ölüm mangaları”yla, 1000’den fazla yargısız infazla, sigara dahil tuhaf yasaklamalarıyla gündeme geldi…Acımasız cezalandırmalarının bazılarında kendisi de görev aldığı için lakabı bir çizgi romandan esinle “Punisher” (cezalandırıcı) olarak kaldı.
2016 yılı seçimlerinde uyguladığı saldırgan ve popülist (küfürlü, argolu, cinsel şakalı) başkanlık stratejisi onu ülkenin 16. başkanlığına taşıdı: Popülizmin altın çağında; neyi nasıl pazarlayacağını, sırtını nereye dayarsa/kimlere küfrederse oylarının artacağını ve bu manzara içerisinde nereye oturacağını karakter olarak-içgüdüsel biçimde de biliyordu.
Duterte yeni-sömürgeciliği bütün kurumlarıyla kusursuz uygulayacağına dair sözler vermişti ABD’ye ve gecikmeden bu doğrultuda -hâlâ sürmekte olan- saldırgan bir süreç başlattı: Kabinesinin çoğunu eski generallerden oluşturup; belediye başkanlığı döneminde nam saldığı ölüm mangalarını bu kez daha kitlesel olarak saldı sokaklara…2016-2018 arasındaki 1.5 yıllık başkanlığı süresince resmi olarak 7 bin; bağımsız kaynaklara göre 10 bin kişi infaz edildi. Bu sayı Marcos’un 20 yıllık diktatörlüğündeki infaz sayısından fazladır.
“Uyuşturucuyla Savaş” adı altında yoksul halk kitlelerine karşı tarifsiz bir baskı uygulayan; Gerilla’ya sürekli tehditler savuran Duterte’nin, İslamcı çeteler karşısındaki hali ise tam bir zavallılık örneğidir:2017’de Işid, Halk Ordusu’nun aktif olmadığı bazı bölgelere elini kolunu sallayarak girip Marawi kentinde ayaklanma başlatırken(5 aylık işgal) bu çetelerin halkı katletmesine günlerce seyirci kalmış ve ancak ABD’nin onayıyla “sıkıyönetim” ilan etmiştir. Sıkıyönetim kısa bir süre sonra Halk Ordusu’na yönelik baskının bahanesine dönüştürülmüştür.
…Ve Hareket’in Duterte dönemindeki hamleleri…
CPP’nin 2000’ler boyunca yumuşak karnı, kuşkusuz, böyle bir savaş örgütünün -1986’da bileşeni olduğu Ulusal Demokratik Cephe’nin başlattığı- barış/ateşkes aldatmacasına prim vermesi; “yeni sömürgeciliğin maskesinin düşürülmesi” diskuruyla parlamentarizme göz kırpmasıdır.
Duterte’nin seçilmesiyle Devlet ve Gerilla arasındaki hararetin artması,2017 yılında 6 aylık ateşkesin de kesin olarak bozulmasına neden oldu. Ateşkesin bitirilmesi sonrasında Diktatör’ün açıklamaları manidardı: ”Bu topraklarda komünistlerle artık barış olmayacak. İsyancıların elebaşları yeniden tutuklanacak. Devletimize isyan etme cüreti gösterebilecek asilere sesleniyorum: Buyurun çıkın dağlara; haydi savaşa marş marş!”
Yeni Halk Ordusu’nun bu tehdide cevabı “misilleme” şeklinde oldu; üstelik adres de fazlasıyla anlamlıydı: Duterte’nin “memleketi” 22 yıllık başkanlık yaptığı Davao’da 4 asker öldürüldü,15 asker yaralandı.
1969-2024 yılları arasındaki çatışmalarda toplam ölü sayısı 42 bin civarında…
KOMÜNİST HAREKETİN DÜNYADAKİ BAZI “SOL” HAREKETLERE BAKIŞI VE ENTERNASYONAL DAYANIŞMA
Filipinler Komünist Hareketi; Batı Avrupa’daki “İşçi Partileri”nin burjuva partileri-hükümetleri ile ilişkilerini “ihanet” olarak görüp eleştirirken; Podemos’u ve Syriza’yı “modern revizyonizm kanserini sola bulaştırmak”la itham etmektedir.
Venezuela’ya destek açıkça dillendirilirken; Nepal’de Maoistlerin, Kolombiya’da FARC’ın barış sevdası “tüm kazanımların heba edilmesi” olarak değerlendirilmektedir.
Son dönemde FARC’ın silah bırakmayan kanadıyla (FARC-EP) ve “Filistin’in Umudu” olarak hitap ettikleri FHKC ile sıcak temasları dikkat çekiyor.
Hindistan’ın yüz akı Hindistan Komünist Partisi (Maoist) ve Meksika merkezli Zapatista Ulusal Kurtuluşu (EZLN) sempatiyle bakılan direniş örgütleri…
“KIZIL YÜRÜYÜŞ” ÜN MESAJI NET!
“Filipinler’de artık çokça alışveriş merkezleri, oteller ve göz kamaştırıcı şeyler var. Ancak bunların hemen karşısında bu işyerlerinde çalışanların kaldığı gecekondu mahallelerini görüyorsunuz. Bu insanlar saatlerce çalışıp az bir ücret alıyorlar. Ve ayrıca yaşam mücadelesi verdikleri gecekondular kriminalize edilmeye çalışılıyor. Onların çoğu kırsal kesimlerden, topraklarından kovulmuş halktan oluşuyor… Ancak Filipinler’deki kolonyal eğitim bize farklı söylüyordu: Gecekondularda yaşayanlar fakirdir. Çünkü onlar tembeldir. Ve hepsi suçludur. Onlar gerçekten çalışmak istemiyorlar…Bize okullarda, ABD’nin bizi İspanyol sömürüsünden kurtardığı, bundan dolayı ABD’ye şükretmemiz öğretiliyor. Batılı olanı amaç edinmemiz, ona tapmamız gerektiği söyleniyor. Sömürü geçmişiyle alakalı tek bir kelime bile edilmiyor. Atalarımızın nasıl sömürge haline getirildiği ve atalarımızın nasıl barbarlar olduğu anlatılıyor.” (Filipinli Militan-Aktivist Nerissa Allegretti’nin Kızı)
Filipinler’de,300 yıllık isyan geleneği, yarım asırdır CPP ile sürdürülüyor: ABD-Besleme Diktatör-Sömürgeci Ordu…Deyim yerindeyse “Zulüm Teslisi”nin bitmeyen basıncı sürdükçe ”Kızıl Yürüyüş” de pes etmeyecek. Komünist Parti’nin; Duterte’nin son dönemlerdeki tehditlerine de cevap niteliği taşıyan “50. Yıl Mesajı”nda somutlandığı gibi:
“Yeni-kolonyalizmin ve uygulayıcısı zorbaların zulmü sona ermedikçe; savaşçılarımızın silahlarının yönü de değişmeyecektir: Bizi imha edemezsiniz!”
1- CPP’nin; nüfusun yüzde 70’inin kırsalda yaşadığı, coğrafi şartları malum olan (adalar ,ormanlar vs.)bir ülkede Çin Devrimi’nin de rüzgarıyla Maoist bir stratejiyle yola çıktığı muhakkak. Ancak, özellikle 80 sonrası ve artan bir şekilde günümüzde, başta Sison olmak üzere Hareket’in ideologlarının teorik-pratik-stratejik söylemlerine baktığımızda , Komünist örgütün yol haritasında Çayanist Kuram’dan imgeler görmek de mümkün.
2-Parti’nin bir savaş mekanizması olarak dizaynı, silahlı mücadeleyi temel alıp “diğer bütün süreçlerin” buna tabi kılınması, askeri ve ideolojik önderlikte birlik şartı, kent-kır dengesi, yeni sömürgecilik tahlilleri ve konumlanış, feodalite çözümlemeleri…Bütün bu ana izlekleri; Çayanist Kuram’ın da kavram setini/ideolojik-praxis repertuarını göz önünde bulundurduğumuzda, Mahiryen tezlerle-CPP arasında korelasyon kurmak çok da “aşırı-yorum” olmasa gerek.(Bu “kesişim” konusunun ayrıntılarına girmek böyle bir yazının çerçevesini fazlasıyla aşındırma riski taşıdığından ve “özerk” bir yazıyı hak ettiğinden şimdilik bu dipnotla yetinelim).
Yusuf Ulaş
FAYDALANILAN KAYNAKLAR
Toplumsal Hareketler (Tarih-Teori-Deneyim), Derleyen: Y. Doğan ÇETİNKAYA, İletişim Yayınları
Filipinler Komünist Partisi, Mong Palatino, İştiraki Dergi
Haklıyız Kazanacağız, Cilt:1, Boran Yayınevi
Yarım Asırlık Direnişin Sırları, Stratejik Ortak Portalı
Filipinler Halk Savaşında Son Durum, Kuram Dergisi
Jose Maria Sison Twitter/WEB: @JoseMariaSison https://josemariasison.org/
CPP İnformation Bureau Twitter: @prwc_info